SERENADE VOOR MIJN VADERLAND

Omdat ik pijn lijd als ik hier blijf
omdat ik sterf als ik vertrek,
daarom en ondanks alles blijf ik, mijn lief,
ik laat je nooit meer los.

Om het fatsoen van je ‘vidala’
en je schandalig warme zon,
en om je zomer vol jasmijnen, mijn lief,
laat ik je nooit meer los.

Omdat de taal van onze kindertijd
een groot geheim is van ons twee,
omdat jij altijd een thuis bood
aan mijn door pijn gekwetste hart en ziel.

Om je voorbije revoluties
en om de oudheid van je pijn,
om je oneindige vertrouwen, mijn lief,
laat ik je nooit meer los.

Om mijn gitaarmuziek te zaaien,
en om te voeden elke bloem
en hen te haten die jou wraken, mijn lief,
ik laat je nooit meer los.