DE VEEDRIJVER

In het stuifzand dansen de wervels,
de zon speelt op de stenen in het veld,
gevangen in de magie van de wegen,
gaat de herder voort, gaat de herder voort.

Z’n poncho in de wind als een sliert nevel,
en gegroet door het ruisen van het riet,
de kudde moed insprekend in de heuvels,
gaat de herder voort, gaat de herder voort.

Een lage zonnestraal wijst op de avond,
het lichtspel op de stenen valt moe in slaap,
en de kudde hoedend, onvermoeibaar,
gaat de herder voort, gaat de herder voort.

Ach, bracht de nacht maar iets vertrouwds mee,
dat het alleen zijn voor mij verlicht.
Als een schim in de schaduw van de heuvels,
gaat de herder voort, gaat de herder voort.

De zorgen en de koeien,
gaan langs dezelfde paden.
De zorgen en de koeien,
gaan altijd met elkander,
de zorgen zijn de mijne,
de koeien van een ander.

en gevangen in de magie van de wegen,
gaat de herder voort, gaat de herder voort.